Ο φεμινισμός της Ιβάνκα

Με αφορμή την ορκομωσία του Τραμπ και ενώ συνεχώς παρατίθενται άρθρα σχετικά με τις διαδηλώσεις στην Αμερική, την γυναίκα του Μελάνια και την κόρη του Ιβάνκα , αποφασίσαμε να κάνουμε ένα μικρό σχόλιο σχετικά με τον φεμινισμό.

Πιο συγκεκριμένα θα θέλαμε να παραθέσουμε δύο λόγια σχετικά με τον τρόπο που κατασκευάζεται η εικόνα της Ιβάνκα από τα ΜΜΕ αλλά και για τον τρόπου που η ίδια προβάλλει τον εαυτό της. Η Ιβάνκα προβάλεται και θεωρείται από πολλούς ως η ιδανική γυναίκα. Είναι πολύ όμορφη, μορφωμένη, έχει έναν καλό γάμο με έναν δυναμικό σύζυγο και παρουσιάζει τον εαυτό της ως μια συνηθισμένη μητέρα.

Από την άλλη πλευρά η Μελάνια, κατα κάποιο τρόπο κατασκευάζεται ως γυναίκα η οποία είναι μεν σεξουαλική και όμορφη αλλά δεν μπορεί να υποστηρίξει την καριέρα του άντρα της και να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του Λευκού Οίκου.

Η Ιβάνκα πάλι φαίνεται δυναμική και πετυχημένη και ότι μπορεί να σταθεί στο ύψος των πειριστάσεων. Στο βιβλίο της, το οποίο θα εκδοθεί τον Μάιο, η ίδια υποστηρίζει:

"Οι γιαγιάδες μας μάχονταν για το δικαίωμα στην εργασία. Οι μανάδες μας μάχονταν για  την επιλογή  του να δουλεύουν σε γραφείο ή να μένουν σπίτι. Η γενιά μας είναι η πρώτη που δέχεται πλήρως και γιορτάζει το γεγονός ότι οι ζωές μας είναι πολυδιάστατες. Χάρη στις γυναίκες που ήρθαν πριν από μας και άνοιξαν το δρόμο μπορούμε να δημιουργήσουμε τις ζωές, που θέλουμε να ηγηθούμε- οι οποίες είναι διαφορετικές για τον καθένα μας. Οι γυναίκες που εργάζονται ηγούνται συνεδριάσεων και εκπαιδεύουν για μαραθώνιους. Μαθαίνουμε πως να μαγειρέψουμε και πως να κρυπτογραφήσουμε. Εμπνέουμε τους υπαλλήλους μας και τα παιδιά μας. Πρωτοπορούμε στις δουλειές μας και ξεκινάμε νέες επιχειρήσεις."

Βλέπουμε λοιπόν ότι ο φεμινισμός αποκόπτεται από το κοινωνικό πλαίσιο και χάνει τα συλλογικά χαρακτηριστικά του. Δεν αποτελεί πολιτική τοποθέτηση, δεν αποτελεί συλλογική διεκδίκηση η ισότητα των γυναικών. Αντίθετα κατασκευάζεται ως το μέσο για να ανελιχθεί το άτομο. Οι γυναίκες επιλέγουν το φεμινισμό επειδή με αυτόν μπορούν να αποκτήσουν περισσότερα στην προσωπική τους ζωή, επειδή έτσι αποκτούν περισσότερες ευκαιρίες. Οι λόγοι δηλαδή είναι καθαρά ατομικοί, το να μπορούν κι άλλοι άνθρωποι να κάνουν μια λαμπρη καρίερα. Η Ιβάνκα τα κατάφερε μόνη της, πέτυχε μόνη της, έγινε το υπόδειγμα όλων των γυναικών επειδή ήταν ικανή να το κάνει. Είναι ο φεμινισμός που προάγει την ισότητα ανάμεσα στους άντρες και τις γυναίκες αλλά όχι ανάμεσα στις γυναίκες και το κεφάλαιο. Που υποτιμά βαθιά την γέννηση παιδιών και την οικιακή εργασία για να υπάρχουν στην παραγωγή και τα γυναικεία εργατικά χέρια. Που διεκδικεί ισότητα στη μισθωτή εργασία αλλά δεν στρέφεται ενάντια στη μισθωτή εργασία.

Πολλές φορές πετυχημένες γυναίκες παρουσιάζονται ως υπόδειγμα γυναικών και εκπρόσωποι του φεμινισμού λες και η ισότητα και η χειραφέτηση σχετίζονται με καποιο τρόπο με τις καρίερες εκατομμυρίων.

Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι αυτού του είδους ο φεμινισμός μπορεί κάλλιστα να συνυπάρχει αλλά και να λειτουργεί υπό τις εντολές κάποιου ο οποίος έχει αποδείξει με όλους τους δυνατούς τρόπους το πόσο σεξιστής είναι. Συγκεκριμένα για την Ιβάνκα, ο πατέρας της είχε μιλήσει με χυδαίους χαρακτηρισμούς χωρίς η φεμινιστική συνείδηση της κόρης του να ενοχληθεί και χωρίς να θεωρήσει ότι πρέπει να κάνει κάποια δήλωση γι αυτούς τους χαρακτηρισμούς.

Αυτές τις μέρες χιλιάδες άνθρωποι διαδηλώνουν στην Αμερική ενάντια στο ρατσισμό και στο σεξισμό. Παρά το γεγονός ότι είναι ιδιαίτερα ευχάριστο το ότι οι Αμερικάνοι δεν αποδέχονται έτσι αψήφιστα την εκλογή του Τραμπ και προσπαθούν να αντισταθούν, παρατηρούμε και εδώ ότι ο σεξισμός και ο ρατσισμός αποκόπτεται από το πολιτικό σύστημα που τους προάγει όπως ακριβώς και ο φεμινισμός που προσπαθεί να προωθήσει η Ιβάνκα και σχεδόν κάθε ισχυρή και διάσημη γυναίκα. Είναι ουσιαστικά σαν η εναντίωση στην πολιτική του Τραμπ να αφορά αποκλειστικά τα δύο αυτά στοιχεία, ενώ όλά τα υπόλοιπα να θεωρούνται ανεκτά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα των παραπάνω είναι το γεγονός ότι πολλοί από τους διαδηλωτές δηλώνουν ότι βρίσκονται στο πλευρό της Χίλαρυ Κλίντον και ότι εκείνη στήριξαν και είναι πρόθυμοι να ξαναστηρίξουν. Την Κλίντον που υποστηρίζει τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα και είχε βομβαρδίσει το μισό πλανήτη. Βλέπουμε λοιπόν ότι ο φεμινισμός κατά το πέρασμα των ετών εστίασε την προσοχή του στη διεκδίκηση δικαιωμάτων των γυναικών και των υπόλοιπων φύλων παραμελώντας το οικονομικό ζήτημα, το οποίο στη συντριπτική πλειοψηφία των αναλύσεων τίθεται εξ απαλών ονύχων. Αναλωθήκαμε στο να ζητάμε δικαιώματα στον καπιταλισμό και στην εξουσία - θεωρώντας τα νίκες – και ξεχάσαμε να στραφούμε ενάντια σε αυτούς που μας τα είχαν εξαρχής στερήσει.

Ομάδα Δια- Τάραξη