Όλοι
οι ειδικοί και μη ειδικοί έχουν σπεύσει κάποια στιγμή στη ζωή τους να μιλήσουν
ή να γράψουν για την κατάθλιψη. Όποιον και να ρωτήσεις γνωρίζει τι είναι η
κατάθλιψη, γνωρίζει τι φταίει, γνωρίζει πως θεραπεύεται. Πλέον πέρα από την
κατάθλιψη στις γιορτές, την κατάθλιψη το χειμώνα και την άνοιξη, έχουμε και την
κατάθλιψη Δευτέρας. Σύμφωνα με θετικιστικές έρευνες, τη Δευτέρα οι άθρωποι
έχουν περισσότερες πιθανότητες να νιώσουν μελαγχολία, καθώς είναι η πρώτη μέρα
που επιστρέφουν στη δουλειά μετά την αργία της Κυριακής –αν μπορούμε να πούμε
ότι αυτή υφίσταται ακόμα. Σύμφωνα επίσης με άλλες ερευνες η Δευτέρα είναι η
μέρα με τις περισσότερες απουσίες από τη δουλειά. Όλοι μπορούμε να ανακαλέσουμε
καταθλιπτικά συναισθήματα που έχουμε βιώσει, επειδή πλησιάζει Δευτέρα. Όμως, τις
πταίει;
Η
μετεξέλιξη της κατάθλιψης της Δευτέρας είναι η κατάθλιψη της «Μπλε Δευτέρας». Η
μέρα αυτή έχει οριστεί από τον Κλιφ Άρναλ, βρετανό ψυχολόγο, ως η πιο
μελαγχολική Δευτέρα του χρόνου και πρόκειται για την τρίτη κατά σειρά από την
έναρξη του έτους. Κατασκεύασε, έτσι, μια εξίσωση σύμφωνα με την οποία μπορεί ο καθένας από εμάς
να μετρήσει πόσο πεσμένη ψυχολογία έχει εκείνη τη Δευτέρα του χρόνου.
Στην
εξίσωση λοιπόν αυτή, W=weather (καιρός), D=debt (χρέη), d=monthly
salary(μισθός), T=time since Christmas (χρόνος που πέρασε από τα Χριστούγεννα),
Q=time since failing our new year’s resolutions (χρόνος που πέρασε από τότε που
εγκατέλειψες τους στόχους σου για τη νέα χρονιά), M=low motivational levels
(έλλειψη κινήτρων), and Na=the feeling of a need to take action (ανάγκη για
δράση).
Είναι
ξεκάθαρο, ωστόσο, ότι από τη στιγμή που εμπλέκεται ένας ειδικός και η εφαρμογή
μιας μαθηματικής λογικής, η κατάθλιψη της μπλε Δευτέρας λαμβάνει αυτόματα την
επιστημονική εγκυρότητα, που δεν χρίζει αμφιβολίας. Γιατί, για παράδειγμα, ο χρόνος
που πέρασε από τότε που εγκαταλείψαμε τους στόχους μας για τη νέα χρονιά
πολλαπλασιάζεται και δεν προστίθεται στο άθροισμα του καιρού και των χρεών;
Όπως επίσης γιατί τα παραπάνω διαιρούνται με τα κίνητρα και την ανάγκη για
δράση και δεν αφαιρούνται; Ακόμα, η έλλειψη κινήτρων και ο χρόνος που πέρασε
από την εγκατάλειψη των στόχων μας για τη νέα χρονιά θα μπορούσε να είναι
σχεδόν η ίδια μεταβλητή μιας και όποιος δεν έχει κίνητρα στη ζωή του είναι λογικό
να παρατάει τα περισσότερα πράγματα στη ζωή του και πολύ περισσότερο τους στόχους
που θέτει ένα βράδυ του χρόνου μεθυσμένος.

Χρέη
που τρέχουν, χρόνος που δεν φτάνει, έλλειψη κινήτρων, ανάγκη για δράση. Με λίγα
λόγια πρόκειται για την εξίσωση της παραγωγικότητας, εξίσωση της οποίας η
αποτυχία σημαίνει αποτυχία προσαρμογής στην παρούσα οικονομική και πολιτική
κατάσταση. Καθόλου τυχαίο ότι φτιάχτηκε για τις χώρες της Βόρειας Ευρώπης, γεγονός
που δεν λαμβάνεται υπόψην, καθώς στη δυτική κοινωνία έχουμε το χάρισμα να
μελετάμε και να αποδεχόμαστε αποπλαισιωμένα και ανιστορικά ο,τιδήποτε μας συμβαίνει.
Είναι κατάθλιψη όταν δεν έχεις κίνητρο να πας στη δουλειά, είναι κατάθλιψη όταν
δεν θέτεις στόχους, είναι κατάθλιψη όταν η ανάγκη για δράση είναι ελλιπής. Όλα
αυτά μπορεί και να είναι κατάθλιψη, αλλά η διαφορά μας είναι ότι εμείς την
κατάθλιψη την θέτουμε με διαφορετικούς όρους και σε διαφορετική βάση. Για μας το
θέμα είναι ποιος ευθύνεται για αυτή την κατάθλιψη και τι σημαίνει κατάθλιψη στη
δύση. Τι σημαίνει έχω κατάθλιψη τη Δευτέρα και τι σημαίνει έχω κατάθλιψη κάθε
Δευτέρα; Σημαίνει ότι είμαι με άτομο με ευαισθησίες και χαμηλή αυταξία; Η κατάθλιψη είναι διαταραχή που εμφανίζεται εξαιτίας δικής
μου έλλειψης ή η κατάθλιψη είναι μια πολύ συγκεκριμένη διαταραχή που εμφανίζεται
σε ένα νεοφιλελεύθερο συγκείμενο a
priori
αλλοτριωτικό
για το άτομο;

Τέλος,
πρέπει να σημειώσουμε ότι αυτή η εξίσωση της «Μπλε Δευτέρας» αποτελεί μια πολύ
σοβαρή είδηση ακόμα κι αν δεν επικροτείται από κάποιους ψυχολόγους ή αναρτήθηκε
στα μέσα δικτύωσης εν οίδει αστείου από κάποιους. Κι αυτό γιατί οι μεταβλητές της,
το πλαίσιο για το οποίο προορίζεται και ο εφευρέτης της συγκροτούν από κοινού
μια θέση απέναντι σε κάτι: τη θέση που πρέπει να έχει-ή μάλλον που δεν πρέπει
να έχει -ο σύγχρονος εργαζόμενος απέναντι στις συνθήκες ζωής του. Την κατάθλιψη
που δεν δικαιούται να έχει, επειδή σταματά να παράγει και την κατάθλιψη που όταν
δικαιούται να έχει είναι δικό του πρόβλημα.
Ομάδα Δια-Τάραξη
*Η πρώτη φωτογραφία ανήκει στον Gueorgui Pinkhassov, η δεύτερη και η τρίτη στον Harry Gruyaert.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου